Infrastructure tools to support an effective radiation oncology learning health system
 Leonard Krasulski (2019) | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 listopada 1950 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
| Stanowisko |
poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005) |
| Partia | |
| |
Leonard Seweryn Krasulski (ur. 8 listopada 1950 w Sopocie) – polski polityk, poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005).
Życiorys
Ukończył szkołę podstawową w Sopocie, a następnie rozpoczął naukę w szkole zawodowej w Zespole Szkół Budowy Okrętów w Gdańsku-Wrzeszczu. Szkołę porzucił w 1964 r. i przeniósł się do Zasadniczej Szkoły Zawodowej Morskiej Obsługi Radiowej Statków[1]. Jednocześnie od 1966 r. uczył się w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku, gdzie również przerwał naukę[2][a].
23 października 1969[3] został powołany przez WKR Gdynia do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 1 Warszawskim Pułku Czołgów (JW 3749) w Elblągu przy ul. Łęczyckiej[4], gdzie jako szeregowy odbył okres unitarny zakończony złożeniem przysięgi wojskowej. Szkolenie podstawowe w Elblągu trwało do 4 stycznia 1970[5]. 5 stycznia został skierowany na podoficerski kurs sanitarny w 57 batalionie medycznym (JW 2880)[b], gdzie jako elew szkolił się w jednostce w Braniewie przy ul. Sikorskiego[4], będącej w składzie 16 Kaszubskiej Dywizji Pancernej (JW 2234). Kurs ukończył 3 czerwca 1970 i na podstawie rozkazu dowódcy 57 bmed został awansowany do stopnia kaprala[6]. 4 czerwca 1970 został wyznaczony na stanowisko dowódcy drużyny ewakuacyjnej w składzie kompanii medycznej 1 Warszawskiego Pułku Czołgów[7][c] w Elblągu. Źródło[d] wskazuje na rozpoczęcie zawodowej służby wojskowej 4 czerwca 1970. Natomiast według źródła[5] rozpoczął zawodową służbę wojskową[8] 8 października 1971. 7 kwietnia 1971 był awansowany do stopnia starszego kaprala[5]. Od 2 czerwca 1972 do 31 lipca 1972 odbył i ukończył kurs podoficerów zawodowych medycznych[5]. 12 października 1972 był awansowany do stopnia plutonowego, następnie od 25 października 1972 został szefem kompanii medycznej w 1 Pułku Czołgów[5]. 15 czerwca 1975 starszy lekarz pułku kpt. Zenon Jeznach, jako drugi opiniujący, wystawił mu negatywną ocenę w formie opisowej[e][9]. Żołnierzem zawodowym ludowego Wojska Polskiego był do 14 lutego 1976[3], służył na stanowiskach: dowódcy drużyny ewakuacyjnej kompanii medycznej do 24 października 1972, a następnie szefa kompanii medycznej (25 października 1972–14 lutego 1976)[3] w 1 Warszawskim Pułku Czołgów[10][11]. 14 lutego 1976 jako plutonowy został zdegradowany[12][f] do stopnia szeregowca i przeniesiony do rezerwy[5]. Jak podaje źródło[13] w 1976 dokonał defraudacji mienia, po wyroku honorowego sądu wojskowego dla podoficerów został zdegradowany przez dowódcę jednostki i wyrzucony z wojska.
Po odbyciu zasadniczej służby zawodowej, jako zawodowy podoficer służył w 1. Warszawskim Pułku Czołgów z Elbląga w okresie, gdy ta jednostka uczestniczyła w wydarzeniach grudniowych. Utrzymuje, że pomimo iż był dowódcą pododdziału, odmówił wykonania rozkazu wzięcia udziału w akcji pacyfikacyjnej przeciw strajkom gdańskich stoczniowców i pozostał w koszarach[14].
Po odejściu z wojska do 2005 z przerwami był pracownikiem administracyjnym w Elbląskich Zakładach Piwowarskich (od 1999 wchodzących w skład Grupy Żywiec).
W latach 80. wstąpił do „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego był współorganizatorem strajku w swoim zakładzie pracy, po jego pacyfikacji tymczasowo aresztowany, a w 1982 skazany za na karę 5 lat pozbawienia wolności. Zwolnienie warunkowe na mocy ułaskawienia uzyskał wiosną 1983. Przez kilka lat pozostawał bez zatrudnienia. W 1989 organizował kampanię wyborczą do Senatu Jarosława Kaczyńskiego w województwie elbląskim. W wyborach parlamentarnych w 1991 bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum[15]. W wyborach parlamentarnych w 1993 po raz drugi bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy Porozumienia Centrum (z poparciem Stowarzyszenia Zjednoczenie Polskie)[16]. Był wśród założycieli Porozumienia Centrum i PiS, obejmował kierownicze funkcje w organach tych partii na szczeblu regionalnym i krajowym. W wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydował do Sejmu[17].
W 2005 został skazany za przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości (miał we krwi 0,58 mg alkoholu). Orzeczono wobec niego grzywnę i zakaz prowadzenia pojazdów[18] (skazanie uległo zatarciu). W tym samym roku z listy Prawa i Sprawiedliwości został wybrany na posła V kadencji w okręgu elbląskim[19]. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 17 184 głosów[20]. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 12 790 głosów[21]. W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu na kolejną kadencję[22].
W wyborach w 2019 po raz kolejny z powodzeniem ubiegał się o reelekcję otrzymując 19 747 głosów[23]. W 2021 powołany w skład Rady Doradców Politycznych Prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego[24]. W sierpniu 2023 ponownie został ogłoszony liderem listy wyborczej PiS w okręgu elbląskim w wyborach parlamentarnych w tymże roku[25]; uzyskał mandat poselski, zdobywając 13 948 głosów[26].
Wyniki w wyborach ogólnopolskich
| Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1991 | Porozumienie Obywatelskie Centrum | Sejm I kadencji | nr 23 | 1677 (0,53%) [15]
| |
| 1993 | Porozumienie Centrum | Sejm II kadencji | nr 10 | 2737 (1,75%)[16]
| |
| 2001 | Prawo i Sprawiedliwość | Sejm IV kadencji | nr 34 | 3133 (1,60%)[17]
| |
| 2005 | Sejm V kadencji | 7777 (4,68%) [19]
| |||
| 2007 | Sejm VI kadencji | 17 184 (7,45%)[20]
| |||
| 2011 | Sejm VII kadencji | 12 790 (6,54%)[21]
| |||
| 2015 | Sejm VIII kadencji | 10 194 (5,09%)[22]
| |||
| 2019 | Sejm IX kadencji | 19 747 (7,87%)[23]
| |||
| 2023 | Sejm X kadencji | 13 948 (4,66%)[26]
| |||
Uwagi
- ↑ Podczas swojej pierwszej poselskiej kadencji (2005–2007) Leonard Krasulski podawał, że ma wykształcenie podstawowe (Strona posła V kadencji Sejmu), natomiast w kolejnych kadencjach na stronach sejmowych pojawiła się nieprawdziwa informacja o wykształceniu średnim.
- ↑ Jednostka została sformowana w 1962 w Braniewie, w 1982 została przeformowana na 57 Batalion Medyczny – Szpital Polowy, w 1996 przeformowana na 16 Batalion Medyczny (JW 3450), w 2001 przeniesiona do Elbląga.
- ↑ Jednostka brała udział w wydarzeniach grudniowych 1970 roku w Gdańsku, od 16 grudnia operowała w strefie działania: KW MO (15 czołgów i 13 transporterów opancerzonych), WRN (16 czołgów i 3 transporterów opancerzonych), od 17 grudnia w celu odblokowania kompanii żołnierzy ochraniających więzienie przy ul. Jedności Narodowej oraz kompleks budynków sądu i prokuratury (57 czołgów), od 18 grudnia ochraniała Dworzec PKP (pluton czołgów).
- ↑ Zaświadczenie wystawione 5 marca 1976 przez JW 3749, dokumentujące przebieg służby i wskazujące na 4 czerwca 1970 jako rozpoczęcie zawodowej służby wojskowej – zostało opublikowane w „Fakt Gazeta Codzienna” z dnia 3 stycznia 2017.
- ↑ „W okresie opiniodawczym okazał się podoficerem nie zdyscyplinowanym, mało wartościowym, ze swoich obowiązków wywiązuje się połowicznie. Nie troszczy się o warunki bytowe żołnierzy. Musi być pod stałą kontrolą przełożonych. Samodzielnie nic nie potrafi zrobić. Niedba o powierzone mu mienie wojskowe.”
- ↑ Biografia posła na stronie Sejmu podaje, że przyczyną degradacji była działalność niepodległościowa.
Przypisy
- ↑ Poseł PiS Leonard Krasulski nie mówi prawdy w sprawie swojego wykształcenia?. wp.pl. [dostęp 2017-07-10]. (pol.).
- ↑ Jakub Szczepański: Kolejne kłamstwo Krasulskiego. Dotarliśmy do dokumentów. fakt.pl, 20/02/2017. [dostęp 2017-02-20]. (pol.).
- ↑ a b c Mikołaj Wójcik, Jakub Szczepański. To Niezależna.pl i poseł Krasulski kłamią, a nie FAKT. Oto fakty!. „Fakt”, 4 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-04].
- ↑ a b 16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana. Lata powojenne i współczesność [online], 16dz.wp.mil.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12] (pol.).
- ↑ a b c d e f niezależna.pl. Nasz News – kłamstwa „Faktu” obalone. Mamy akta Krasulskiego!. „niezależna.pl”, 4 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-04].
- ↑ Ingrid Hintz-Nowosad. Leonard Krasulski zapowiada pozew. MON publikuje jego wojskowe akta. „wiadomosci.wp.pl”, 4 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-04].
- ↑ Nalepa 1990 ↓, s. 63-65.
- ↑ Rozkaz dowódcy POW Nr 0152/Pz/71 z dnia 8.10.1971
- ↑ RadioMaryja.pl. MON opublikowało dokumenty dot. służby wojskowej posła Krasulskiego. „RadioMaryja.”, 4 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-04].
- ↑ Jakub Szczepański. Poseł PiS ukrył to w swoim życiorysie. Strzelał do robotników?. „Fakt”, 3 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-03].
- ↑ Grzegorz Szaro. Tajemnica posła zza pleców prezesa PiS. Czy Leonard Krasulski pacyfikował robotników na Wybrzeżu?. „wyborcza.pl”, 3 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-03].
- ↑ Rozkaz dowódcy 1 pcz Nr PF2/Pz/ z dnia 14.02.1976
- ↑ Jakub Szczepański. Zdegradowali przyjaciela Kaczyńskiego za kradzież spirytusu!. „Fakt”, 11 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-11].
- ↑ ŁR. Przypadki Leonarda Krasulskiego. Poseł PiS zataił służbę w Ludowym Wojsku Polskim i „zapomniał”, że skończył szkołę średnią. A „krył” go IPN. „Newsweek”, 5 stycznia 2017. [dostęp 2017-07-10].
- ↑ a b Wybory do Sejmu w 1991 r. – Dane Wyborcze [online], danewyborcze.kbw.gov.pl [dostęp 2024-12-26].
- ↑ a b Wybory do Sejmu w 1993 r. – Dane Wyborcze [online], danewyborcze.kbw.gov.pl [dostęp 2024-12-26].
- ↑ a b [https://wybory2001.pkw.gov.pl/280000/SSSS34/sjg2_kd27083o.html Pa�stwowa Komisja Wyborcza: Wybory Parlamentarne 2001] [online], wybory2001.pkw.gov.pl [dostęp 2024-12-26].
- ↑ Wyrok posła z PiS-u. interia.pl, 1 listopada 2005. [dostęp 2015-06-01].
- ↑ a b Wybory 2005 [online], wybory2005.pkw.gov.pl [dostęp 2024-12-26].
- ↑ a b Wybory 2007 [online], wybory2007.pkw.gov.pl [dostęp 2024-12-26].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2024-12-26].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2024-12-26].
- ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2019 r. [online], pkw.gov.pl [dostęp 2024-12-26] (pol.).
- ↑ Premier powołał Radę Doradców Politycznych. gov.pl, 3 marca 2021. [dostęp 2021-03-04].
- ↑ Sara Bounaoui: Kaczyński odsłania karty. Wszystko jasne. wp.pl, 31 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-31].
- ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 2023 r. [online], wybory.gov.pl [dostęp 2024-12-26] (pol.).
Bibliografia
- Kazimierz Czernikowski, 16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana im. Króla Kazimierza Jagiellończyka, Drukarnia W&P Edward Waszkiewicz, Elżbieta Panter s.c., Malbork 2001, ISBN 83-86590-02-5.
- Edward Jan Nalepa: Wojsko polskie w Grudniu 1970 roku. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1990. ISBN 83-11-07904-8.
- Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2015-06-01].
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2015-06-01].
Linki zewnętrzne
