Infrastructure tools to support an effective radiation oncology learning health system

Fregaty typu Leander
Ilustracja
HMS "Apollo"
Kraj budowy

 Wielka Brytania

Użytkownicy

 Royal Navy
 Armada de Chile
 Ekwador
 Royal New Zealand Navy
 Pakistan Navy

Wejście do służby

1963

Zbudowane okręty

26

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

od 2800 t do 3000 t w zależności od wersji

Długość

113 m

Szerokość

12,5 m lub 13,1 m

Zanurzenie

5,5 m

Napęd

2 turbiny parowe o mocy 25 000 KM napędzające dwie śruby

Prędkość

28 węzłów

Załoga

250

Uzbrojenie

W zależności od wersji:
wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych Sea Wolf
16 - 32 wyrzutni pocisków przeciwlotniczych Sea Cat
wyrzutnia rakietotorped Ikara
8 wyrzutni pocisków przeciwokrętowych Exocet
4 armaty 114 mm
2 działka 40 mm

Wyposażenie lotnicze

1 śmigłowiec Westland Lynx

Fregaty typu Leanderbrytyjskie fregaty, które zaczęły wchodzić w skład Royal Navy od 1963. Łącznie zbudowano 26 jednostek w trzech wersjach produkcyjnych. W ramach licencji okręty budowano w Australii (6 jako typ River), Holandii (6 jako typ Van Speijk) i Indiach (6 Nilgiri i 3 Godavari).

Historia

Fregaty typu Leander zostały opracowane na podstawie fregat typu 12 należących do podtypów Rothesay i Whitby. Pierwsze 4 jednostki typu Leander zaczęto budować jako okręty należące do typu już istniejących fregat. Dopiero w 1960 ogłoszono decyzję o powstaniu nowego typu okrętów, który klasyfikowano jako zmodernizowana wersję fregat typu 12. Okręty były budowane w trzech podstawowych wersjach, które w czasie służby podlegały ciągłym zmianom i modernizacjom.

Wersje

  • Batch 1 – pierwsza seria okrętów składająca się z 8 jednostek które wchodziły do służby w latach 19631965. Okręty powstały w wersji wielozadaniowej co miało być rozwiązaniem ekonomiczniejszym od budowanych wcześniej specjalistycznych fregatach. Na okrętach zwrócono uwagę na poprawę warunków bytowych załogi m.in. przez powiększenie kabin i dodanie klimatyzacji. Nowością było także przystosowanie okrętów do bazowania na pokładzie śmigłowca. Główne uzbrojenie okrętu które składało się początkowo z dwóch dział kaliber 114 mm podczas modernizacji zastąpiono wyrzutnia rakietotorped przeznaczonych do zwalczania okrętów podwodnych. W ramach modernizacji zamiast dział przeciwlotniczych kaliber 40 mm zainstalowano wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych krótkiego zasięgu Sea Cat.
  • Batch 2 – druga seria okrętów składająca się z 8 jednostek które wchodziły do służby w latach 19661967. Głównym przeznaczeniem okrętów było zwalczanie okrętów podwodnych. W stosunku do pierwszej wersji główna różnicą było zastosowanie zmodernizowanej jednostki napędowej. Podczas modernizacji w miejsce działa 114 mm zamontowano wyrzutnię pocisków przeciwokrętowych MM-38 Exocet. Dodano także wyrzutnię pocisków przeciwlotniczych Sea Cat i 6 wyrzutni torpedowych. Lądowisko dla śmigłowca uległo poszerzeniu aby mogły z niego operować śmigłowce Westland Lynx.
  • Batch 3 – trzecia seria okrętów składająca się z 10 jednostek, które wchodziły do służby w latach 19681973. Podstawową różnicą w stosunku do poprzednich wersji było zwiększenie szerokości kadłuba do 13,1 m w celu zwiększenia miejsca wewnątrz okrętu i poprawy jego stateczności. Na pięciu jednostkach serii usunięto działa 114 mm i wyrzutnie pocisków Sea Cat a w ich miejsce zainstalowano wyrzutnię pocisków przeciwlotniczych Sea Wolf i przeciwokrętowych Exocet.

Bibliografia

  • Jacek Krzewiński, Fregaty typu Leander, NTW nr 2-3/1994, ISSN 1230-1655

Linki zewnętrzne