Infrastructure tools to support an effective radiation oncology learning health system
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor | |
| Specjalność: fizyka | |
| Alma Mater | |
|
Uczelnia | |
| Okres zatrudn. | |
| Nagrody | |
Felix Bloch (ur. 23 października 1905 w Zurychu, zm. 10 września 1983 tamże[1]) – szwajcarsko-amerykański fizyk, przez większość życia mieszkał i pracował w Stanach Zjednoczonych, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1952 za opracowanie nowych metod precyzyjnych pomiarów magnetyzmu jąder atomowych[2].
Życiorys
Studia rozpoczął w Eidgenössische Technische Hochschule na kierunku inżynieryjnym, ale wkrótce po rozpoczęciu studiów przeszedł na fizykę. Po ukończeniu tej uczelni kontynuował naukę na Uniwersytecie w Lipsku, gdzie obronił doktorat w roku 1927; jego promotorem był Werner Heisenberg. Praca doktorska dotyczyła zastosowania powstałej kilka lat wcześniej mechaniki kwantowej do opisu właściwości faz skondensowanych, a przede wszystkim do rozwinięcia teorii ciała stałego (elektrony w kryształach, rozwój teorii przewodnictwa elektrycznego metali). Była to pierwsza taka próba – wcześniejsze zastosowania równania Schrödingera dotyczyły faz gazowych.
Do roku 1933 pozostał w Niemczech, współpracując z takimi fizykami jak Werner Heisenberg, Wolfgang Pauli, Niels Bohr i Enrico Fermi. W roku 1933, ze względu na rasistowską politykę III Rzeszy, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych (jego rodzice byli Żydami[3]), w roku 1939 uzyskał obywatelstwo amerykańskie. Rozpoczął pracę na Uniwersytecie Stanforda, gdzie pracował na stanowisku profesora fizyki teoretycznej[2].
W czasie II wojny światowej uczestniczył w badaniach energii jądrowej w ramach Projektu Manhattan w Los Alamos, następnie przeniósł się na Uniwersytet Harvarda i przyłączył do zespołu opracowującego techniki radarowe. W okresie powojennym prowadził badania dotyczące magnetycznego rezonansu jądrowego (równania Blocha), za co w roku 1952 został uhonorowany – wspólnie z Edwardem M. Purcellem – Nagrodą Nobla: za rozwinięcie nowych metod precyzyjnych pomiarów magnetyzmu jądrowego i za odkrycia dokonane przy ich zastosowaniu[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Bloch Felix, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-03-20].
- ↑ a b c Felix Bloch – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1952 > Felix Bloch, E. M. Purcell [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-02-26]. (ang.)., Biographical, Nobel Lecture, December 11, 1952, The Principle of Nuclear Induction
- ↑ Gordon Fraser: The Quantum Exodus: Jewish Fugitives, the Atomic Bomb, and the Holocaust. Oxford University Press, 2012, s. 182. ISBN 978-0-19-959215-9.
Bibliografia
- Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Beata Tarnowska (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13393-7, OCLC 830213964.
