Informatics Educational Institutions & Programs

Dołhe
ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

stryjski

Populacja (2001)
• liczba ludności


963

Nr kierunkowy

3245

Kod pocztowy

82464

Tablice rejestracyjne

BC

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Dołhe”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dołhe”
Ziemia49°10′28″N 23°52′02″E/49,174444 23,867222

Dołhe (ukr. Довге) – wieś na Ukrainie, w rejonie stryjskim obwodu lwowskiego. Wieś liczy 963 mieszkańców.

Wieś założono w 1560, leży na wysokości 334 m n.p.m.

Znajduje tu się przystanek kolejowy Dołhe Morszyńskie, położony na linii StryjIwano-Frankiwsk.

Historia

W roku 1571 Mikołaj Sieniawski, przyszły hetman polny koronny, otrzymał nadanie królewskie – wieś Dołhe w starostwie stryjskim[1]. Wieś królewska położona na przełomie XVI i XVII wieku w powiecie stryjskim ziemi przemyskiej województwa ruskiego[2], w drugiej połowie XVII wieku należała do pisarza polnego koronnego Jana Sapiehy[3].

Należy do stankiwskiej silskiej rady. We wsi często bywał Iwan Franko, przyjeżdżający do swojego przyjaciela, Bohdana Kyrcziwa, którego upamiętnia tablica znajdująca się na miejscowej cerkwi św. Mikołaja[potrzebny przypis].

W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Bratkowce w powiecie stryjskim w woj. stanisławowskim[4].

12 września 1941 oddział SD rozstrzelał w Dołhem ponad 120 Żydów[5].

W listopadzie 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zaatakowali w pobliżu wsi konwój furmanek ewakuujących polską ludność z okolicznych wiosek. Zamordowali ok. 150 Polaków, prawdopodobnie nikt nie ocalał[6].

Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Zabytki

Urodzeni

W Dołhem urodził się Jarosław Hrycak (1960), historyk ukraiński.

Przypisy

  1. Mirosław Nagielski, Sieniawski Mikołaj h. Leliwa (ok. 1520–1584), [w:] Polski Słownik Biograficzny, Warszawa – Kraków: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1996, t. XXXVII/1, zeszyt 152, 1–176 s., s. 134. [dostęp 2016-12-05].
  2. Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej wydany z zasiłkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, [T. 1], Epoka przełomu z wieku XVI-ego na XVII-sty. Dział II-gi. „Ziemie Ruskie” Rzeczypospolitej, Dział opracowany przez Aleksandra Jabłonowskiego [...], k. 3.
  3. Lustracja województwa ruskiego 1661-1665. Cz. 1, Ziemia Przemyska i Sanocka, wydali Kazimierz Arłamowski i Wanda Kaput, Wrocław-Warszawa-Kraków 1970, s. 202.
  4. Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 628.
  5. Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 277.
  6. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 572, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
  7. Władysław Łozińskim Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, s. 98.

Linki zewnętrzne