Informatics Educational Institutions & Programs

Bahrain

Bandeira Brasón
Himno	Bahrainona
Lema	«بحريننا»
Localización
26°04′03″N 50°33′04″L / 26.0675, 50.55111
Capital	Manama
Contén a división administrativa	Gobernación Sur Gobernación da capital, Bahrain Província Central (pt) (–2014) Província de Muharraq (pt) Província do Norte (pt)
Poboación
Poboación	1.311.134 (2014) (1.667,05 hab./km²)
Lingua oficial	lingua árabe
Relixión	Islam
Xeografía
Parte de	Oriente Medio Asia Occidental Estados do Golfo lista negra dos paraísos fiscais da Unión Europea (–2018)
Superficie	786,5 km²
Punto máis alto	Mountain of Smoke (en) (134 m)
Punto máis baixo	Golfo Pérsico (0 m)
Comparte fronteira con	Arabia Saudita
Datos históricos
Precedido por	State of Bahrain (en)
Creación	14 de agosto de 1971
Evento clave xullo de 1559 Cerco do Barém (pt)
Organización política
Forma de goberno	monarquía constitucional
• Monarch of Bahrain (en)	Hamad ibn Isa Al Khalifa (1999–)
• Primeiro ministro	Salman bin Hamad bin Isa Al Khalifa (2020–)
Órgano lexislativo	Parlamento do Barein (pt) ,
Membro de	Organización Hidrográfica Internacional Banco Árabe para o Desenvolvemento Económico en África Organización Mundial da Saúde ../... 23+
PIB nominal	39.303.403.989 $ (2021)
Moeda	dinar bareinita (pt)
Identificador descritivo
Fuso horario	UTC+03:00 Asia/Bahrain (en)
Dominio de primeiro nivel	.bh
Prefixo telefónico	+973
Teléfono de emerxencia	999 e 112
Código de país	BH
Páxina web	bahrain.bh

Este artigo amosa letras árabes. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Bahrain^[1] (en árabe: البحرين; al-Baḥrayn), tamén coñecido como o Reino de Bahrain (en árabe: مملكة البحرين Mamlakat al-Baḥrayn), é un país do Oriente Medio. É un dos máis pequenos da rexión e está integrado por cinco illas, das cales a maior é a illa de Bahréin e 50 illas naturais e 33 illas artificiais adicionais, centradas na illa de Bahrain que representa ao redor do 83 por cento da masa terrestre do país. Está situado no Golfo Pérsico, compartindo fronteiras marítimas con Qatar polo sur e o leste; e con Arabia Saudita polo oeste e o noroeste, unidos pola Ponte do Rei Fahd.

Segundo o censo de 2020, a poboación do país ascende a 1.501.635 habitantes, dos cales 712.362 son nacionais de Bahrein.^[2] Bahrain abarca uns 760 kilometros cadrados (290 sq mi),^[3] e é a terceira nación máis pequena de Asia despois das Maldivas e Singapur.^[4] A capital e cidade máis grande é Manama.

Bahrain é o lugar da antiga civilización de Dilmun.^[5] Foi famoso dende a antigüidade polas súas pescarías de perlas, que foron consideradas as mellores do mundo no século XIX.{{sfnp|EB|1878} } Bahrain foi unha das áreas máis antigas en ser influenciada polo islam, durante a vida de Mahoma no 628 d.C. Tras un período de dominio árabe, Bahrain foi gobernado polo Imperio Portugués desde 1521 ata 1602, cando foron expulsados ​​polo Xa Abás I o Grande da dinastía safávida. En 1783, o clan Bani Utbah capturou Bahrain a Nasr Al-Madhkur e desde entón foi gobernado pola familia real Al Khalifa, con Ahmed al Fateh como o primeiro hakim de Bahrain.

A finais do século XIX, tras sucesivos tratados cos británicos, Bahrain converteuse nun protectorado do Reino Unido.^[6] En 1971, declarou a independencia. Antigamente un emirato, Bahrain foi declarado monarquía constitucional islámica en 2002. En 2011, o país experimentou as protestas inspiradas na primavera árabe rexional.^[7] A familia real musulmán sunita Al Khalifa gobernante de Bahrain foi criticada por violar os dereitos humanos da xente que inclúen disidentes, figuras da oposición política e a súa maioritaria poboación musulmá chiíta.^[8]

Bahrain desenvolveu a primeira economía posterior ao petróleo no Golfo Pérsico,^[9] o resultado de décadas de investimento nos sectores bancario e turismo,^[10] moitas das maiores institucións financeiras do mundo teñen presenza na capital do país. En consecuencia, ocupa o posto 42 no Índice de Desenvolvemento Humano e é recoñecido polo Banco Mundial como unha economía de altos ingresos. Bahrain é membro das Nacións Unidas, do Movemento de Países Non Aliñados, da Liga Árabe, da Organización de Cooperación Islámica e do Consello de Cooperación do Golfo.^[11]

O nome árabe do país, Mamlakat al-Bahrayn, significa literalmente «reino dos dous mares».

Bahrain foi poboado desde tempos prehistóricos. A súa estratéxica posición no Golfo Pérsico fixo que fose controlada e influenciada polos asirios, babilonios, gregos, persas e finalmente polos árabes, na que a illa converteuse ao islam. Bahréin foi coñecida en tempos antigos como Dilmun, Tylos (nome dado polos gregos), Awal ou Mishmahig cando foi parte do Imperio Persa.

As illas foron nun principio refuxio dos musulmáns garmatas, sendo ocupadas por Portugal en 1507. No período de 1602 a 1783 pasaron a estar baixo a dependencia de Persia como un territorio cun goberno ocasional. En 1783 é gobernada pola dinastía árabe dos al Khalifa xa como un jecato independente separado de Persia. Debido ás pretensións de Persia de recapturar as illas, someteuse en 1861 baixo protectarado británico, a cambio de protección e foi ratificado segundo os Tratados de 1880, 1892 e 1913. Aínda así Irán reivindicou para si a posesión do arquipélago, aínda que renunciou ás súas pretensións en 1970 e en 1980.

En 1932 comézase a escavar pétroleo na zona. Na década de 1950 comezan a xurdir movementos de reivindicación nacionalista que reclamaban a independencia.

En 1968 Bahrain integrouse na Federación dos Emiratos Árabes, aínda que tres anos despois decidiu independizarse, 14 de agosto de 1971, manténdose á dinastía dos al Khalifa á fronte do Estado, e o xeque asume o título de emir. Ese mesmo mes asinouse un tratado de amizade con Gran Bretaña que retirou as súas tropas da rexión e en decembro asinouse un novo tratado cos Estados Unidos de forma que a mariña americana obtivo permiso paxra instalarse na base naval de al-Jufayr.

En xuño de 1973 promulgouse unha nova constitución que deu lugar á elección do primeiro parlamento democrático elixido por sufraxio universal no mes de decembro. Pero, tras saltar un conflito entre a asemblea e o Emir Isa bin Sulman al Khalifa xusto un ano despois, disolveuse a asemblea nacional e procedeuse á detención de varias decenas de membros da oposición. A constitución foi suspendida e todos os poderes foron asumidos polo Emir Isa bin Sulman al Khalifa.

En 1977 Estados Unidos evacuou a base naval de al-Jufayr. A revolución iraniana repercutiu no país na década dos 80 debido ao efecto que producía un poder sunnita sobre unha poboación maioritariamente chiíta, como consecuencia deste feito, en 1981 créase o clandestino Fronte para a Liberación Nacional e Irán reivindica, de novo, algunhas das illas do emirato. Bahrain asinará entón un acordo de defensa con Arabia Saudita e entrará a formar parte do Consello de Cooperación do Golfo. En 1983 permitiuse a formación da organización parasindical dos Traballadores do Petróleo.

Na década de 1990 creceu a presión por reformas políticas, con protestas durante 1994 e 1995, á súa vez en 1996 o goberno deteiene a 29 persoas acusándoas de estar implicados nun complot para derrocar a monarquía e instaurar unha república islámica acusando a Irán desta conspiración.

En 1999 o Emir Isa bin Sulman al Khalifa morre e o seu fillo Hamad bin Isa al Khalifa herda o trono. No 2002 o Emir asume o trono como Rei.

Bahrain é unha monarquía hereditaria baixo o mandato da familia Al Khalifa. O Rei de Bahrain é o xefe de Estado e o Primeiro Ministro é xefe do goberno. Ambos os postos están ocupados por membros da familia Al Khalifa, sendo o rei Hamad bin Isa Al Khalifa e o Primeiro Ministro, o seu fillo Salman bin Hamad Al Khalifa. Ambos gobernan baixo a consulta dos seus ministros. O sistema xudicial é relativamente independente do goberno e baséase en diversas fontes legais, incluíndo a Lei Islámica sunnita e xiíta. O novo rei está traballando para impor dereitos civís e incrementar as reformas democráticas. Celebráronse eleccións municipais no 2002 e eleccións lexislativas no 2004. O Rei Hamad ten tamén intencións de crear unha cámara lexislativa composto por delegados elixidos conformado de homes e mulleres.

Ali Al Jallawi

O primeiro municipio de Bahrain foi o municipio de Manama de oito membros que foi establecido en xullo de 1919.^[12] Os membros do municipio eran elixidos anualmente, dicíase que o municipio foi o primeiro municipio establecido no mundo árabe.^[12] O municipio encargábase de limpar estradas e alugar edificios a arrendatarios e tendas. En 1929, acometeu ampliacións de estradas, así como a apertura de mercados e matadoiros.^[12] En 1958, o municipio iniciou proxectos de depuración de augas. Bahrein xa comprendía catro municipios: Manama, Hidd, Al Muharraq e Riffa.^[13] Durante os seguintes 30 anos, os catro municipios dividíronse en 12 municipios a medida que crecian asentamentos como Hamad Town e Isa Town.^[13] Estes municipios eran administrados desde Manama baixo un consello municipal central cuxos membros eran nomeados polo rei.^[14]

As primeiras eleccións municipais que se celebraron en Bahrein despois da independencia en 1971 foron en 2002.^[15] A máis recente foi en 2010. A continuación móstranse os concellos:

Mapa	Antigos municipios
	1. Al Hidd
	2. Manama
	3. Western Region
	4. Central Region
	5. Northern Region
	6. Muharraq
	7. Rifa e Southern Region
	8. Jidd Haffs
	9. Hamad Town (non mostrado)
	10. Isa Town
	11. Hawar Islands
	12. Sitra

Despois do 3 de xullo de 2002, Bahrein dividiuse en cinco gobernacións administrativas, cada unha das cales ten o seu propio gobernador.^[16] Estas gobernacións son:

Mapa	Antigas gobernacións
	1. Gobernación da capital
	2. Gobernación Central
	3. Gobernación de Muharraq
	4. Gobernación Norte
	5. Gobernación Sur

A Gobernación Central foi abolida en setembro de 2014, o seu territorio dividido entre a Gobernación do Norte, Gobernación do Sur e Gobernación da Capital.^[17]

Mapa	Gobernacións actuais
	1 – Gobernación da capital
	2 – Gobernación de Muharraq
	3 – Gobernación Norte
	4 – Gobernación Sur

Bahréin é un emirato da costa oriental da península Arábiga, no golfo Pérsico situado entre os paralelos 25º 32" e 26º 20" de latitude Norte e os meridianos 50º 20" e 50º 50" de lonxitude Este.

Está constituído por un arquipélago de 33 illas, das cales as principais son: a illa de Bahrain, onde se atopa a capital, Manama, cun tamaño de 48 km de norte para Sur e 16 km de leste para oeste supondo o 85% da superficie total do estado; e a próxima illa de Muharraq (de 18 km²) unida á anterior por unha estrada elevada sobre un dique fronte a Manama.

Outras illas de menor importancia son as illas Hawar con 50 km², fronte á costa de Qatar; a deserta illa de Umm Na'san (na costa occidental de Bahréin), con 19 km², unida coa illa de Bahréin e Arabia Saudita coa Calzada do Rei Fahd; e a illa de Sitra de 10 km² situada na costa oriental onde se concentra unha importante industria, a illa está conectada por unha estrada elevada á illa de Bahréin.

Bahréin non ten accidentes de importancia exceptuando o Jabal ad-Dukhan ou Montaña de Fume (polo aspecto que presenta os días quentes e húmidos). Este pico é a maior altitude do arquipélago con 137 m de altura, e está situado no centro da illa de Bahréin. Bahréin atópase no golfo pérsico.

Só as terras ao norte e noroeste desta montaña son aproveitables para a agricultura de datileras e hortos, grazas á utilización de pozos artesianos, mananciais e plantas desalinizadoras. O resto de terras, ao sur, leste e oeste dela, son desérticas con algúns pequenos pantanos.

En canto ao clima, os invernos poden considerarse fríos con choivas dispersas (74 mm/ano), duran de decembro a febreiro e o clima vese influenciado por sistemas de baixas presións do Mediterráneo que viaxan cara ao leste polo golfo. Os veráns son quentes e con gran humidade con temperaturas entre 38 e 42°C e humidades relativas entre o 67 e o 82%.

A economía de Bahréin está baseada fundamentalmente no petróleo. En 1932 comezou a explotarse o primeiro pozo de petróleo da rexión, que aínda que é de tamaño modesto, a produción anual descendeu por baixo das 3 Mt, permitiu a modernización do estado.

No entanto, existen importantes reservas de gas natural (180.000 millóns de m³) e outro tipo de actividades industriais: refinaría de petróleo de 12 Mt de capacidade que procesa petróleo do Sudán; fundición de aluminio (120.000 t/ano) que importa o mineral de bauxita de ultramar, e fábricas de cemento.

En canto outro tipo de actividades do sector servizos, pódese dicir que estas cada vez teñen unha maior repercusión na economía do arquipélago, debido ao papel de praza financeira internacional de grande actividade que é Bahréin. É sede de numerosos bancos, dispón de zona franca e desenvolveu unha importante infraestrutura portuaria e de comunicacións por estrada.

A pesar de todo isto a renda media é a máis baixa de todos os pequenos estados petroleiros do golfo Pérsico.

Ao ano 2007, Bahrein ten unha poboación de 708.500 habitantes. O 62.4% naceu neste país e o restante 37.6% son inmigrantes na súa maioría africanos e asiáticos. O idioma oficial é o árabe. A esperanza de vida é de 74 anos. O 89.1% da poboación esta alfabetizada. A media de fillos por muller é de 2.57.

A relixión oficial de Bahréin é o islam, cunha poboación composta maioritariamente por xiítas e sunnitas, pero hai pequenas minorías xudías e cristiás. Moitos bahreníes son de orixe árabe, aínda que algunhas tribos son de orixe persa ("Bahaareyneh-gaan").

As comunidades actuais poden ser clasificadas como os Al Khalifa, tribos árabes aliadas á familia Al-Khalifa, os Baharnah (árabes xiítas), os Howilla (árabes sunnitas de Persia), árabes sunnitas (de Arabia), Ajam (xiítas persas), hindús que foron traídos a Bahréin en éraa do petróleo (son chamados Banyan) e unha pequena comunidade xudía, entre outros grupos.

A Bahrain adóitaselle describir como o "Oriente Medio Lixeiro": un país que mestura unha infraestrutura dunha modernidade extrema cunha identidade definitivamente persa, só que a diferenza doutras nacións da zona, a súa riqueza non é só un reflexo da magnitude da súa riqueza petrolífera, senón que está unida tamén á creación dunha poboación indíxena de clase media. Este feito único diferenciador do Golfo Pérsico tradúcese en que Bahrain tende a ser máis liberal en xeral que os seus veciños. Aínda que o islam é a relixión maioritaria, os bahreiníes destacan pola súa tolerancia, o que fai posible ver mesquitas xunto a igrexas, un templo hindú, unha Gurudwara Sikh e unha sinagoga xudía. Este país converteuse en lugar de acollida para diversas comunidades vítima da persecución noutros lugares.

Agora resulta habitual atopar seminarios sobre temas que antes eran insólitos, como problemas maritales e sexo e abuso infantil. Outra nova faceta de que ilustra o status bahreiní en canto a apertura ten que ver con que é o país máis prolífico en canto á publicación de libros dentro do mundo árabe, con 132 títulos publicados en 2005 para unha poboación de 700.000. En comparación, a media do total da comunidade árabe é de sete libros publicados por cada millón de habitantes en 2005, segundo o Programa das Nacións Unidas para o desenvolvemento.

Algunhas celebridades vinculadas ao reino inclúen aos cantantes Michael Jackson, Shakira e ao piloto británico de Fórmula 1 Jenson Button, con propiedades alí.

• 
  Mapa de Bahrain - البحرين
• 
  Bahrain desde o espazo
• 
  Imaxe satélite

• Gran Premio de Bahréin