FAIR and interactive data graphics from a scientific knowledge graph

Šejh Bahai (perzijski: شیخ بهایی) je rođen 18. februara 1547. godine u selu Džaba u području Džebel Amil u današnjem Libanu, a umro je 1. septembra 1621. godine u Isfahanu a tijelo mu je sahranjeno u Mešhedu. Njegovo puno ime je Bahaʾ al‐Din Muḥamed ibn Ḥusein al‐ʿAmili (perzijski: بهاءالدین محمد بن حسین عاملی ). On je bio poznati matematičar, pravnik, arhitekta, filozof, pjesnik, vrstan poznavalac islamskih racionalnih i teoloških nauka. Otac mu je umro 1576. godine u Bahreinu i tada je mladi Muhamed na zahtjev kralja Tahmaspa I otišao u Herat kako bi obavljao funkciju vrhovnog vjerskog poglavara i predstavnika religijskih tradicionalnih nauka (šejhul-islam).

On se smatra jednim od osnivača Isfahanske škole islamske filozofije. U kasnijim godinama postao je jedan od nastavnika Mula Sadre.

Šejh Bahai je napisao preko 100 rasprava i djela o različitim temama na arapskom i perzijskom jeziku.

U svom čuvenom naučnom djelu o matematici Hulasa al-hisab [Sažeti prikaz aritmetike] prezentovao je osnovna i opšta usmjerenja aritmetičkih i matematičkih pitanja. U mnogim filozofskim pitanjima je potpuno inovativno upotrebljavao matematičke principe. Uz pomoć matematičkih i geometrijskih demonstracija i argumenata, racionalno je opovrgavao neka učenja iz ranijih perioda, poput učenja o beskrajnosti dimenzija, o postojanju nedjeljivog djela u materiji, o individualnim atomima i o beskrajnosti lanca uzroka i posljedica. Ovaj slavni muslimanski mislilac mnogo je koristio matematičke osnove i u juridičkim sudovima, poput mjerenja zapremine i težine vode „kur” (tj. određene količine vode potrebne za to da se potpuno očisti nečistoća u islamskom juridičkom smislu) ili sabiranja fiskalne količine vjerskih priloga.

U enciklopedijskom djelu Kaškul safavidski šejhul-islam uz pomoć matematičkih i geometrijskih principa izračunao je kvadratni korijen određenih brojeva, kao i visinu različitih objekata koje je gradio a pritom nije koristio uobičajeni pribor za mjerenje.

• Velajati, Ali Akbar (2016), Istorija kulture i civilizacije islama i Irana, preveo Muamer Halilović, Beograd, Centar za religijske nauke „Kom”, str. 249–251.