FAIR and interactive data graphics from a scientific knowledge graph

Xoán VI Cantacuzeno

Biografía
Nacemento	1292 Constantinopla, Turquía
Morte	15 de xuño de 1383 (90/91 anos) Mistras, Grecia (pt)
Lugar de sepultura	Mistras (pt)
Emperador bizantino
31 de marzo de 1347 – 10 de decembro de 1354 ← Xoán V Paleólogo – Xoán V Paleólogo, Mateo Cantacuzeno →
Datos persoais
Relixión	Cristianismo ortodoxo
Actividade
Ocupación	escritor, historiador
Familia
Familia	Família Cantacuzeno (pt)
Cónxuxe	Irene Asanina
Fillos	Maria Kantakouzene, Mateo Cantacuzeno, Manuel Cantacuzeno, Teodora Cantacuzena, Helena Cantacuzena, Andronikos Kantakouzenos
Pais	Miguel Cantacuzeno   e Theodora Palaiologina Kantakouzene
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron The Nuttall Encyclopædia >>>:Cantacuze`nus, John Library of the World's Best Literature

Xoán VI Cantacuzeno (h. 1292 - 15 de xuño de 1383), emperador bizantino de 1347 a 1354, naceu en Constantinopla. Pertence á Dinastía Cantacuzeno.

Relacionado coa casa dos Paleólogo pola familia da súa nai, cando Andrónico III ascendeu ao trono en 1328 confióuselle o máximo poder na administración. Á morte do emperador en 1341, Cantacuzeno quedou como rexente de Xoán V Paleólogo que só contaba con nove anos de idade.

Ao ter a oposición da emperatriz e dun poderoso partido cortesán, rebelouse e fíxose coroar emperador en Didymoteicos, en Tracia, mentres que Xoán V e os seus partidarios conservaban Constantinopla.

A guerra civil que seguiu durou seis anos, en cuxo curso ambas partes pediron axudas externas, dos serbios e dos turcos otománs, e contrataron mercenarios de todo tipo. Pero o apoio dos turcos, con quen chegou a un desgraciado acordo, sería definitivo para que Cantacuzeno acabase coa guerra no seu favor.

En 1347 fixo a súa entrada triunfal en Constantinopla, e obrigou aos seus opoñentes a asinar un acordo polo cal se convertía en co-emperador con Xoán V, e único administrador durante a minoría. Tamén logrou que o seu propio fillo Mateu Cantacuzeno fose co-emperador.

Nesta época, o Imperio, xa entón dividido e reducido á súa mínima expresión, era atacado por todas partes. Houbo guerras cos xenoveses, que mantiñan unha colonia en Galatia e controlaban as transaccións monetarias coa corte. Guerra tamén cos serbios, que expandían o seu propio imperio nas fronteiras noroccidentais de Bizancio. E ademais produciuse a perigosa alianza cos turcos, que tomaron as primeira cidade en Europa (Galípolis en Tracia) cara ao final do seu reinado.

Cantacuzeno recorreu con demasiada facilidade á axuda estranxeira para liquidar os seus problemas internos, e como a miúdo non tiña diñeiro para pagarlles, estes tomaban cidades do Imperio como pago. As cargas fiscais que impuxo resultaron excesivas para os seus súbditos, de modo que se reforzou o partido favorábel a Xoán Paleólogo. Finalmente, cando este último entrou en Constantinopla a finais de 1354, a súa vitoria foi doada.

Cantacuzeno retirouse a un mosteiro (onde tomou o nome de Joasaf Cristódulo) e dedicouse a escribir. Morreu no Peloponeso e foi enterrado polos seus fillos en Mistra, en Laconia. A súa Historia en catro libros relata os anos 1320 - 1356: unha apoloxía das súas accións que debe ser lida tendo en conta esta circunstancia. Afortunadamente, pode complementarse e corrixirse coa obra doutro contemporáneo, Nicéforo Gregoras. Ten o mérito de ser ordenada e homoxénea, pero a información sobre asuntos que non o atinxían directamente non resulta moi fiábel.