FAIR and interactive data graphics from a scientific knowledge graph

Un vello Aussteuerschrank alemán.

O dote[1] é o patrimonio que a familia da noiva entregan ao noivo para soster as futuras cargas do matrimonio e que en moitos casos é directamente proporcional ao status social do futuro esposo. O dote outórgase ao marido, quen o administra durante a duración do matrimonio, xa que en caso de divorcio tería que devolvelo.

Miña nai, por me casar,
prometeume bois e vacas;
cando me foi da-lo dote,
doume unha cunca de papas. [2]

O dote nas distintas culturas

Nalgunhas culturas, o dote forma parte dun intercambio de riquezas entre as familias contraentes acompañado dun certo pago do noivo ou da súa familia á familia da noiva, denominado excrex. Este pago é relativamente frecuente nalgunhas culturas africanas, mentres que o dote sería máis propio de Oriente Próximo, o sur de Asia (China, India) e algunhas sociedades europeas.

A pesar de que nestes países asiáticos se prohibe expresamente o dote a mediados do século XX, esta práctica segue sendo bastante común e en ocasións suscitou problemas cando non se poden satisfacer as esixencias do marido, o que carrexa malos tratos ou ata uxoricidios ou outros tipos de asasinatos.

Nalgunhas rexións de Europa conservouse a tradición do enxoval, que antigamente consistía no conxunto de aveños, mobles e roupas achegadas pola familia da noiva e que hoxe tamén pode facerse extensible á familia do noivo.

Noutras culturas, como nos pobos xermánicos do medievo, aparece un fenómeno marital denominado Morgengabe, que consistía nun pago da noiva á familia do noivo.

O mahr é un fenómeno parecido ao Morgengabe xermánico pero na cultura islámica que se menciona no Corán no versículo 4:4.

Notas

  1. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para dote.
  2. Blanco Pérez, Domingo: A poesía popular en Galicia. 1745-1885. Xerais, Vigo 1992.

Véxase tamén

Ligazóns externas