Knowledge Base Wiki

Libiusz Sewer

Flavius Libius Severus Serpentius

Cesarz rzymski
Okres	od 19 listopada 461 do 14 listopada 465
Koronacja	19 listopada 461
Poprzednik	Majorian
Następca	Antemiusz
Dane biograficzne
Dynastia	cesarze "marionetkowi"
Data i miejsce urodzenia	nieznana Lukania
Data i miejsce śmierci	14 listopada 465 Rawenna
Przyczyna śmierci	prawdopodobnie otruty
Miejsce spoczynku	prawdopodobnie w Rawennie
Moneta
Solid Libiusza Sewera (RIC X 2719)
Multimedia w Wikimedia Commons

Libiusz Sewer, Libius Severus (rok urodzenia nieznany, zm. 14 listopada 465) – cesarz zachodniorzymski w latach 461–465, po śmierci cesarza Majoriana. Był władcą z woli wodza germańskiego Rycymera, który faktycznie rządził Rzymem. Nie został uznany ani przez cesarza bizantyńskiego, ani przez część swoich poddanych. Jego władztwo obejmowało jedynie Italię, Sycylię i część krajów alpejskich. Cesarstwo było atakowane przez Alanów, Sasów i Wandalów.

19 listopada 461 został ogłoszony cesarzem po trzech miesiącach od zamordowania Majoriana i był właściwie marionetką w ręku wszechwładnego Rycymera. Nowy cesarz pochodził z Lukanii na południu Italii i wywodził się z arystokracji senatorskiej^[1]. W 462 był konsulem. Nie uznał go cesarz wschodniorzymski Leon, ani Marcellinus dowódca w Dalmacji. Inny naczelnik wojsk rzymskich, Egidiusz, nie uznał władzy Libiusza Sewera w Galii. Obaj dowódcy planowali nawet najechać Italię, by usunąć Sewera i Rycymera. Postrzegany był więc jako uzurpator^[2][3].

W 462 Wizygoci uzyskali bezpośredni dostęp do Morza Śródziemnego, dzięki odstąpieniu im przez Rycymera Narbo (obecnie Narbona) w zamian za pomoc w walce z Egidiuszem. Ustępstwa terytorialne w Galii uzyskali też Burgundowie, którzy teraz blokowali Egidiuszowi dostęp do Italii. Król Burgundów Gundowech, mąż siostry Rycymera, został mianowany naczelnym dowódcą wojsk rzymskich w Galii (magister utriusque militiae per Gallias) w miejsce Agryppinusa.

W 463 lub na początku 464 na północną Italię najechali Alanowie, którzy dotarli do Bergomum (obecne Bergamo), gdzie zostali rozbici, a ich król Beorgor zginął^[4][5].

W 464 w imieniu Sewera Rycymer mianował prefektem pretorium Galii Arwanda.

Libiusz Serwer zmarł nagle 14 listopada 465 prawdopodobnie otruty przez Rycymera. Po jego śmierci półtora roku trwały pertraktacje między Rycymerem a dworem w Konstantynopolu, które doprowadziły do wyniesienia 12 kwietnia 467 na tron cesarski Antemiusza^[6][7].

Niektóre brązowe monety (są to nummi oznaczane w katalogu RIC numerami 2715 i 2716) Sewera mają na rewersach monogram Rycymera^[1].

• Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Dominat. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo "Iskry", 1991, s. 550–552. ISBN 83-207-1099-5.
• John Robert Martindale: The Prosopography of the Later Roman Empire. T. II A.D. 395-527. Cambridge: Cambridge University Press, 2006. ISBN 978-0-521-20159-9. (ang.).
• Marcin Pawlak: Rzymski Zachód w latach 395–493. W: Świat rzymski w V wieku. Praca zbiorowa pod redakcją Rafała Kosińskiego i Kamilli Twardowskiej. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, 2010. ISBN 978-83-62261-16-1.
• Dawid Zołoteńki: Galia u schyłku panowania rzymskiego. Administracja cywilna i wojskowa oraz jej reprezentanci w latach 455–486. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, 2011, seria: Notus – Scripta Antiqua et Byzantina. ISBN 978-83-62261-34-5.

• Zbiór monet Libiusza Sewera na stronie wildwinds.com. [dostęp 2016-05-22]. (ang.).