Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
| Wereldraad van Kerken | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Geschiedenis | ||||
| Opgericht | 23 augustus 1948 | |||
| Structuur | ||||
| Voorzitter | Jerry Pillay | |||
| Werkgebied | internationaal | |||
| Hoofdkantoor | Genève, Zwitserland | |||
| Type | christelijk-oecumenische organisatie | |||
| Media | ||||
| Website | http://www.oikoumene.org/ | |||
| ||||
De Wereldraad van Kerken (WCC) is een van de belangrijkste internationale christelijk-oecumenische organisaties. De Wereldraad van Kerken werd op 23 augustus 1948 opgericht in Amsterdam en is gevestigd in Genève, Zwitserland.[1]
Er zijn omstreeks 352 kerkgenootschappen lid van deze organisatie. Deze hebben samen zo'n 580 miljoen leden in meer dan 120 landen en gebieden over de hele wereld.[2] De eerste secretaris-generaal was de Nederlander Willem Visser 't Hooft. De huidige secretaris-generaal is de Zuid-Afrikaan Jerry Pillay.
Het grootste kerkgenootschap ter wereld, de Rooms-Katholieke Kerk is geen lid van de Wereldraad van Kerken, maar werkt wel samen met deze organisatie. Verder zijn binnen de Wereldraad van Kerken ruwweg de meeste christelijke stromingen vertegenwoordigd, zoals de oosters-orthodoxe kerken, Oudkatholieke Kerk, protestantse kerken, de Anglicaanse Kerk, enkele baptisten, de meeste lutheranen, methodisten, verschillende gereformeerde kerken alsmede enkele vrijzinnige kerken. In Nederland zijn de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), de Oud-Katholieke Kerk, de Remonstrantse Broederschap, de Doopsgezinden en de Quakers lid van de Wereldraad van Kerken. De Nederlandse leden van het Centraal Comité van de Wereldraad zijn aartsbisschop Dr. Joris Vercammen van de Oudkatholieke Kerk en dominee Karin van den Broeke van de Protestantse Kerk in Nederland.
Het hoogste wetgevende orgaan van de Wereldraad van Kerken is de Assemblée, die als regel om de zeven jaar bijeenkomt. Het Centraal Comité is het uitvoerende bestuursorgaan.[3] De Wereldraad houdt zich niet slechts bezig met religieuze vraagstukken, maar wanneer kerken daarbij een rol kunnen spelen ook met politieke en ecologische.[4][5] In 1961 werden voor het eerst waarnemers door Vaticaanstad naar de Assemblée gezonden. Ook een aantal andere christelijke groeperingen, binnen en buiten Nederland, zijn als waarnemer vertegenwoordigd.
Hoewel de oecumenische gedachte die de Wereldraad van Kerken uitdraagt door christenen enerzijds als positief ervaren kan worden, is er ook kritiek, juist vanwege de oecumene en de wel zeer brede grondslag die uit deze oecumene volgt. Met name uit de meer orthodox-protestantse kerkgenootschappen is kritiek afkomstig dat deze oecumene kan leiden tot een minder heldere eigen geloofsovertuiging, en dat de Wereldraad van Kerken zich te veel met de wereld zou vereenzelvigen. Ook is er de kritiek dat de Raad te veel een bepaald type theologie en christendom voorstaat en bij een theologie de context van een cultuur onderschat.
Op 23 augustus 2018 werd het 70-jarig jubileum gevierd. Dit vond plaats in de Nieuwe Kerk in Amsterdam, dezelfde plek waar de Wereldraad is opgericht.[6] Paus Franciscus bracht in juni 2018 een bezoek aan de Wereldraad in Genève.[7]
Een van de programma's van de Wereldraad is het EAPPI-programma (Ecumenical Accompaniment Programme in Palestine and Israel)[8] dat als reactie op uitspraken van kerkelijke leiders in Jeruzalem in 2002 door de Wereldraad is opgestart voor dialoog en vrede in Israël en de Palestijnse Gebieden. Het is een programma waarbij getrainde vrijwilligers worden uitgezonden om waarnemer te zijn bij (dreigende) mensenrechtenschendingen of om Palestijnse burgers door hun aanwezigheid bescherming te bieden (bijvoorbeeld in geval van confrontaties met kolonisten). De Nederlandse predikant Owe Boersma is de coördinator ervan.[9]
In 2009 bracht de Wereldraad een verklaring uit met betrekking tot de Israëlische nederzettingen in bezet Palestijns gebied om gevolg te geven aan de Conventies van Genève en de Resoluties van de V.N.. De aangesloten kerken en verbonden organisaties werd opgeroepen te bidden, degenen die eronder lijden te steunen, en regeringen en instanties erover aan te spreken[10]
In december 2016 werd Dr. Isabel Apawo Phiri, die als vertegenwoordiger van de Wereldraad een bijeenkomst van kerkleiders over EAPPI in Jeruzalem zou bijwonen, bij aankomst op het vliegveld Ben Gurion door Israël teruggestuurd; eerst werd ze ervan beschuldigd Israël illegaal te hebben willen binnenkomen, daarna van steun bieden aan de BDS-beweging.[11] Bij monde van Ds. Olav Fykse Tveit werden de beschuldigingen aan haar adres en aan dat van EAPPI met klem afgewezen als onjuist. Aanvallen en beschuldigingen door Israël en door de Israëlische media gericht tegen de Wereldraad van Kerken en de oecumenische beweging worden door de Wereldraad hoog opgenomen, onjuist genoemd en met klem afgewezen. De Wereldraad zei het incident te beschouwen als een frontale aanval van Israël tegen de leiding van de Wereldraad van Kerken in het bijzonder en tegen de oecumenische beweging in het algemeen.[12]
In 2017 maakte de Wereldraad bekend dat het hele EAPPI-project bemoeilijkt werd.[13] In maart 2018 bracht het VN-Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Aangelegenheden (OCHA) een rapport uit met feiten over de humanitaire invloed van de Israëlische nederzettingen in de stad Hebron, en een overzichtskaart van het gebied.[14]
In oktober 2018 werd de Israëlische beslissing van december 2016, ten aanzien van Dr. Phiri, in hoger beroep nietig verklaard evenals de beschuldiging van betrokkenheid bij de BDS-beweging.[15]
Medio januari 2019 werd de Wereldraad in een rapport van de NGO Monitor over het EAPPI-programma beschuldigd van antizionisme en van antisemitisme.[16] Naar de mening van de NGO Monitor zou de WCC het bestaansrecht van Israël betwisten en haar EAPPI-programma[17] zou een "trainingskamp voor de anti-Israël-lobby" zijn. Van antisemitisme omdat "de raad zich blind zou staren op het conflict in Israël, maar vergelijkbare conflicten elders in de wereld grotendeels zou negeren."[18]
De Wereldraad neemt scherp afstand van dergelijke beschuldigingen. Hij heeft antisemitisme altijd afgekeurd als een zonde tegen God en de menselijkheid.[19] De Wereldraad propageert ook geen boycot gebaseerd op nationaliteit in deze context of economische maatregelen tegen Israël. Maar zij neemt met betrekking tot boycot van goederen en diensten van de, internationaal als illegaal aangemerkte, Israëlische nederzettingen geen afwijzend standpunt in.[20][21] In dezelfde verklaring geeft de Wereldraad aan kritisch te staan tegenover de in 2016 geformuleerde zogenoemde werkdefinitie van antisemitisme.[22] De "vage formuleringen" in de definitie "dienen vooral degenen die elke kritiek op Israëlisch overheidsbeleid als antisemitisch zien".
Op 31 januari 2019 werd het mandaat van de Internationale waarnemingscommissie (TIPH), die sinds 1994 in Hebron aanwezig was om toe te zien op handhaving van de mensenrechten, door premier Benjamin Netanyahu niet meer verlengd.[23]. Daarop maakte de Wereldraad bekend zijn EAPPI-vrijwilligers uit Hebron te zullen terugroepen.[24] In een persverklaring stelde zij dat kolonisten (bewoners van illegale nederzettingen), gesteund door het Israëlische leger (IDF), hen het werken daar als onafhankelijke waarnemers onmogelijk maakten.[25]
Vanuit hun solidariteit met ieder die in onveiligheid en angst leeft, en om de situatie in Hebron beter te kunnen beoordelen, voegden Israëlische joodse rabbijnen van de organisatie Rabbis for Human Rights[26] zich op 5 februari 2019 bij de EAPPI-vrijwilligers.[27] In maart 2019 werd EAPPI gedwongen te stoppen, de inwoners minder beschermd achterlatend.[28]
Begin 2020 kondigde de Israëlische regering aan grote delen van de Westelijke Jordaanoever bij Israël te zullen annexeren. Dit was gebaseerd op de veronderstelde steun ervoor van de VS vanwege een 'nieuw ontwerp voor Palestina' (Peace to Prosperity) door de president van de Verenigde Staten Donald Trump.[29] De plannen werden van alle kanten, zowel binnen als buiten Israël, bestreden en aangevochten. De Wereldraad van Kerken en de Raad van Kerken in het Midden-Oosten (MECC) riepen op 11 mei 2020 de buitenlandvertegenwoordigers van de Europese Unie in een brief op om zich tegen Israëls plannen te verzetten. De Raden zijn van oordeel dat die niet kunnen leiden tot rechten en vrede, maar eerder tot groter onrecht, onteigening, oplopende spanningen, regionale instabiliteit en de verdere afbraak van respect voor internationaal recht.[30] Dr. Munther Isaac, directeur van het Bethlehem Bible College, waarschuwde dat deze plannen een doodsteek zouden betekenen voor de toekomst van het christendom in het Heilige Land[31]
Nadat op 19 juli 2024 het Internationaal Gerechtshof (ICJ) had uitgesproken dat Israëls bezetting van de Palestijnse gebieden illegaal was en Israël zich daaruit moest terugtrekken, bracht de WCC een verklaring uit. Daarbij onderschreven ze het standpunt van de 11e Assemblee in augustus/september 2022 in Karlsruhe[32], Duitsland: "Alleen bij een beëindiging van de bezetting en een juist, veelomvattend en blijvend vredesakkoord kan de veiligheid van zowel Palestijnen als Israëli's gegarandeerd worden".[33]
Op 22 oktober 2024 berichtte de Wereldraad dat begeleiders ernstige schendingen van mensenrechten rapporteerden - 444 incidenten tussen 12 september-10 oktober 2024 - tegen Palestijnse bedoeïenen gemeenschappen in Bethlehem, Jeruzalem en in de Jordaanvallei. De mensen daar leven in angst. In Bethlehem werden bewoners door kolonisten en soldaten aangevallen en geslagen, er werd traangas gebruikt; ze werden beschoten en verhinderd om naar hun weidegrond en olijfboomgaarden te gaan. In Khan Al Ahmar bij Jeruzalem, werden kinderen op weg naar school aangevallen. In de Jordaanvallei kunnen bewoners hun huis moeilijk uit omdat hun vee dan overgeleverd is aan invallen door kolonisten of het leger. Ze worden door kolonisten gevolgd, bedreigd, en gefotografeerd tot in hun huizen; worden met geweld van de dichtbij zijnde waterbron weggejaagd, die ze daardoor niet meer kunnen gebruiken.[34]
| Jaar | Plaats | Data |
|---|---|---|
| 1948 | Amsterdam, Nederland | 22 augustus - 4 september |
| 1954 | Evanston, Illinois, USA | 15 - 31 augustus |
| 1961 | New Delhi, India | 19 november - 5 december |
| 1968 | Uppsala, Zweden | 4 - 20 juli |
| 1975 | Nairobi, Kenia | 23 november - 10 december |
| 1983 | Vancouver, Brits-Columbia, Canada | 24 juli - 10 augustus |
| 1991 | Canberra, Australië | 7 - 21 februari |
| 1998 | Harare, Zimbabwe | 3 - 14 december |
| 2006 | Porto Alegre, Brazilië | 14 - 23 februari |
| 2013 | Busan, Zuid-Korea | 30 oktober - 8 november |
| 2022 | Karlsruhe, Duitsland | 31 augustus - 8 september |
De belangrijkste functionaris van de Wereldraad is de secretaris-generaal; het waren:
| Jaren | Naam | Kerk | Land |
|---|---|---|---|
| 1948–1966 | Willem Visser 't Hooft | Nederlandse Hervormde Kerk/ Zwitsers Kerkverbond (Genève) | Nederland |
| 1966–1972 | Eugene Carson Blake | Presbyterian Church (USA) | Verenigde Staten |
| 1972–1984 | Philip A. Potter | Methodist Church | Jamaica |
| 1985–1992 | Emilio Castro | Evangelisch-methodistische kerk | Uruguay |
| 1993–2003 | Konrad Raiser | Evangelische Kerk in Duitsland (EKD) | Duitsland |
| 2004-2009 | Samuel Kobia | Methodist Church Kenia | Kenia |
| 2010-2020 | Olav Fykse Tveit | Noorse Kerk | Noorwegen |
| 2020-2022 | Ioan Sauca (waarnemend) | Roemeens-Orthodoxe Kerk | Roemenië |
| 2023- | Jerry Pillay | Uniting Presbyterian Church Zuid-Afrika | Zuid-Afrika |
LIMS forum content by LIMS forum members is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License. Based on a work at www.limsforum.com.
