Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
| Grotere/kleinere eenheden | ||
|---|---|---|
| factor | naam | symbool |
| 10−6 | microvolt | μV |
| 10−3 | millivolt | mV |
| 1 | volt | V |
| 103 | kilovolt | kV |
| 106 | megavolt | MV |
| 109 | gigavolt | GV |
De volt (symbool van de eenheid volt is V) is de SI-eenheid voor elektrische potentiaal en elektrische spanning (potentiaalverschil). De eenheid is genoemd naar de Italiaanse natuurkundige Alessandro Volta (1745-1827). Deze vond in 1800 de eerste chemische batterij, de zuil van Volta, uit.
Bij een elektrische bron spreekt men van elektrisch potentiaalverschil, elektrische spanning of kortweg spanning als men het potentiaalverschil tussen beide polen bedoelt. Een veel gebruikte benaming voor potentiaalverschil is voltage. Ten onrechte wordt nogal eens het woord 'spanningsverschil' gebruikt.
De volt is gedefinieerd als het potentiaalverschil over een geleider als een stroom van 1 ampère daarin een vermogen van 1 watt in warmte omzet.
Uitgedrukt in SI-basiseenheden is dat:
De volt kan onder meer worden uitgedrukt in ampère × ohm (wet van Ohm), weber/seconde en joule/coulomb. Ook de verhouding van elektronvolt (eV) en elementaire lading () komt neer op een volt.
De voorvoegsels uit het SI-stelsel worden ook voor volt gebruikt: men spreekt over μV (microvolt, 10−6), mV (millivolt, 10−3), kV (kilovolt, 103), en MV (megavolt, 106).
Er is een tijd geweest waarin de definitie van volt op een andere manier werd gegeven. Een volt werd berekend via de zeer precieze relatie tussen frequentie en spanning bij een josephson-junctie. Een cesiumklok werd als tijdsreferentie gebruikt. Legt men over een josephson-junctie een kleine gelijkspanning aan, dan loopt door de junctie een hoogfrequente stroom met frequentie , waarvoor geldt:
Daarin is de elementaire lading, de constante van Planck en de constante van Josephson.
Deze relatie bleek onafhankelijk te zijn van de opstelling of gebruikte materialen en is dus uiterst nauwkeurig. Toch is ze niet meer de officiële methode voor het vastleggen van de volt volgens het Bureau international des poids et mesures (BIPM).
In vroeger tijden werd de volt vastgelegd – en in 1911 officieel gedefinieerd – met behulp van een zogenaamd Weston-normaalelement, dat bij een temperatuur van 20 °C een spanning heeft van exact 1,01865 V.
Om onderscheid te maken tussen een gelijkspanning en een wisselspanning gebruikt men wel de aanduidingen VDC (volt direct current) voor gelijkspanning en VAC (volt alternating current) voor wisselspanning. In plaats van 3 V gelijkspanning schrijft men dan 3 VDC. Bij wisselspanning wordt met 3 VAC een spanning bedoeld met effectieve waarde 3 V.
De elektronvolt (eV) is geen eenheid voor spanning, maar voor energie.
LIMS forum content by LIMS forum members is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License. Based on a work at www.limsforum.com.
